นี่เป็นครั้งที่ 2 แล้ว ที่ได้ไปเยือนภูสอยดาว ต่างกันที่ครั้งนี้เราไปกัน 4 คน จากเดิม 3 และครั้งที่แล้วเป็นหน้าหนาวแล้ว ทำให้อดชมทุ่งดอกไม้ [...]

ภูสอยดาว เรามาเหยียบแล้ว และนี่ถือเป็นอันสิ้นสุดการเดินทาง พิชิตยอดภูสอยดาวแล้ว ตอนสุดท้ายนี้ได้เพื่อนร่วมทางมาอีก 2 คน จะเห็นว่า [...]

เป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่ต้องจดจำไว้ กับการผจญภัยสุดมันส์ เช้านี้อีกเช่นกัน แดดมาสาย เลยอดได้ภาพสวยๆ แต่ได้อีกบรรยากาศนึง อากาศหนาวกำลังสบาย [...]

เมื่อหน่ำใจกับบรรยากาศของยอดเขา ก็ปีนลง ซึ่งยากกว่าขาขึ้นเนื่องจากความชัน ทำให้ต้องค่อยๆ หย่อนตัวลงมา เพื่อกลับมาเก็บภาพทิวทัศน์รอบ ๆ ลานสน [...]

เส้นทางอันยากลำบากและความสูงระดับเมฆท้าให้เราพิชิต มือหนึ่งแบกกล้องอีกหนึ่งจับเชือก ปีนป่ายลัดเลอะไปตามสันเขาอันน่าหวาดเสียว เชื่อแล้วว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว [...]

เมื่อตะวันตกดิน ทุกสิ่งทุกอย่างก็มืดสนิท มีแต่เพียงแสงดาวที่ทอแสง “ระยิบระยับ” สายลมช่างไม่รู้จักคำว่า “แผ่วเบา” หรือไงหนอ [...]

จากชาติตระการ ถึง ภูสอยดาว ต้องเหมารถวิ่งลัดเลาะไปตามสันเขา ที่คดเคี้ยวพาให้อาเจียนยิ่งนัก แต่พอถึงจุดหมายทุกอย่างก็ผ่อนเบาลง [...]

ช่วงที่ 2 นี้ หลังจากที่เราหลับไม่เต็มอิ่มกันมาตลอดคืน ก็มาถึงพิษณุโลก ซึ่งการมาครั้งแรกของเขาทั้ง 3 คนก็ประทับใจ คนพิฯโลกเข้าอย่างจัง [...]

การเดินทางไปภูสอยดาวครั้งนี้เป็นครั้งแรกของพวกเรา เริ่มต้นการเดินทางจากหน้ามหาวิทยาลัยราภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เวลา 2 ทุ่มเศษ ๆ [...]