การเดินทางไปภูสอยดาวครั้งนี้เป็นครั้งแรกของพวกเรา เริ่มต้นการเดินทางจากหน้ามหาวิทยาลัยราภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เวลา 2 ทุ่มเศษ ๆ ผู้ร่วมเดินทางในครั้งนี้มี 3 คนด้วยกัน เหม่ง, ก๊อง, น๊อต อุปกรณ์ที่ตระเตรียมไปก็มีของใช้จำเป็น เต้นท์ และเครื่องยังชีพบางส่วน เราได้เหมาแท็กซี่ไปหมอชิตเพื่อไปซื้อตั๋วไป พิษณุโลกที่นั่น
Copy&ReWrite
ออกเดินทางเวลา 14.30 น. จากบ้านถึง บขส.อ่างทอง ว่าจะกดตังส์เพราะเผื่อไว้กลัวเงินไม่พอ ห่าเอ้ย เงินกดไม่ออก โชคดีที่ลูกค้าโทรมาถามเรื่องงาน เลยได้ย้อนกลับไปบ้านไปเอาที่ชาร์ทแบตของกล้อง กับเงินที่ลูกค้า ทำให้ช้ากว่าเวลาที่นัดไปเยอะเลย ถึงพระอินทร์ราชาตอน 18.00 น. กว่าๆ รออ้ายก๊อง กับอ้ายน๊อต โห..แม่งเรานึกว่า 2 คนนั้นจะรอเรานานแล้วที่ไหนได้ไอ้น๊อตยังไม่มาเลยต้องนั่งรอมันที่หน้ามหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เพื่อกินก๋วยเตี๋ยวไปพลางๆ 2 ชาม แก้หิวเลยเอากล้องมาเทสซะหน่อย ภาพเบรอๆหน่อยเพราะแสงมันน้อย
และนี่เป็นสะพานลอย หน้ามหาลัยครับถ่ายมาเล่นๆ มือสั่นๆ
และแล้ว เค้าก็มาจนได้ ให้เรารอตั้งนาน ก็ออกจากหน้ามหาลัยฯ ไปหมอชิต ตอน 20.22 น. แท็กซี่ ซิ่งรวดเดียวถึงหมอชิตเลยจากนั่นก็ได้ตั๋วไปพิษณุโลก ราคา 236.00 บาท รอบ 22.30 น. แล้วก็ไปจัดแจงซื้อข้าวของไปหาข้าวทานรองท้อง จากนั่นก็ขึ้นรถที่ทางออก 117 พอขึ้นไปบนรถถึงกับต้องตกใจ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ไม่มีผู้โดยสารเลย นึกว่าขึ้นรถผิดซะแล้วทีแรกยังลังเลอยู่ว่า เราขึ้นรถถูกคันป่ะวะเนี่ยทำไมไม่มีคนเลย?ตอนไปจองตั๋วก็ยังมีเลขที่นั่งที่มีคนจองกันบ้างแล้ว ผมเลือกเบาะท้ายสุดเลย นอนสบายๆ หน่อย?แต่ต้องตกใจอีกทีเรื่องที่นั่งอีก เพราะว่าเบอร์ที่จองไว้มันเป็น A10 B10 และ A9 แต่…ทำไมไม่มี A10 B10 วะเนี่ย!!? แถมเบาะ A9 ก็ดันมีกระเป๋าใครไม่รู้ มาวางไว้…? แล้วผม 3 คนก็ยืน งงๆ กัน อยู่พักนึง ว่าจะนั่งตรงไหนดี?เพราะ เคยมีประสบการณ์นั่งที่ผิดมาแล้วจนเป็นที่เพ่งเล็งของสายตาหลายสิบคู่ที่จ้องเขม็งมาที่ไอ้คน ที่นั่งผิดเบาะ
( – -a ก็ตูไม่รู้นี่หว่าว่า เขาต้องดูเลข ที่หลังเบาะ บ้านน๊อกบ้านนอกเน๊อะ คืองี้ครับ สมมุติว่าผมได้ที่นั่ง C22 ผมก็จะดูเบาะเบอร์ C22 พอเห็นผมก็นั่งเลย ป้าย C22 มันจะอยู่ตรงหน้าผมพอดี แต่พอเด็กรถมา ทำให้ผมรู้ว่า ไอ้ c22 ผมน่ะ มันคือเบาะด้านหน้าผม ไม่ใช่เบาะที่ผมนั่ง เบาะที่ผมนั่งน่ะ C23 ฮ่วย…!! )
อ่ะต่อๆ พอรถออก พนักงานตรวจตํ๋วก็ขึ้นมา ชะแว๊บ หน้าตาค่อยข้างดีเลยล่ะ ^_^ พอเขาเดินมาที่ผม 3 คน ผมก็ถามว่า “เอ่อ…มันไม่มี A10 B10 อ่ะครับ จะให้ผมนั่งตรงไหนครับ?”พนักงานตอบว่า “ตรงไหนก็ได้ค่ะ” – -a อืมม…ผมก็นั่งกับก๊อง อ้ายน๊อตนั่งคนเดียว แบบว่าชอบฉายเดี่ยว พอรถออกไปได้ซักพัก พนักงานเขาจะมาเสริฟน้ำ และขนม คนที่เคยนั่งรถไกลๆ จะรู้ดี พอเขาเสริฟ เขายิ้มแล้วก็บอกว่า “ไปนั่งด้านหน้าก็ได้นะค่ะ” เราก็ได้แต่ยิ้มตอบไม่ได้พูดอะไร จากนั่นก็ หลับกันยาวครับพี่น้อง จนรถมาจอดพักที่ไหนซักแห่งผมก็จะไม่ได้ พนักงานก็เรียก “ถึงจุดพักแล้วค่ะ รอจะจอดที่นี่ 15 นาทีค่ะ….” ผมก็ อืมๆ แล้วก็หลับต่อ ไม่รู้เรื่องอะไร จนพนักงานต้องเดินมาปลุกอีกทีก็ตอนที่ถึง บขส.พิษณุโลกแล้ว โอ้โฮ แม่เจ้าโว้ยย ทำไมมันไวเยี่ยงนี้ เหมือนนอนไม่เต็มอิ่มไงไม่รู้ซิ ผมลุกขึ้นมองซ้ายมองขวา ก็ปรากฏว่า เหลือผม 3 คน ที่นั่งท้ายเท่านั้น นอกนั่นเขาลงรถกันไปหมดแล้ว…
