เป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่ต้องจดจำไว้ กับการผจญภัยสุดมันส์ เช้านี้อีกเช่นกัน แดดมาสาย เลยอดได้ภาพสวยๆ แต่ได้อีกบรรยากาศนึง อากาศหนาวกำลังสบาย พอมีแสงแดดมาช่วยเพิ่มความอบอุ่น วันนี้ถึงวันที่ต้องลาแล้ว อดไม่ได้ที่จะถ่ายในมุมยอดฮิต ที่ใครมาพิชิตที่นี่ก็ต้องถ่ายไว้
ตื่นแต่เช้า ไปหามุมถ่ายรูป แต่ก็ผิดหวังอีกเช่นเคย เพราะว่า ลมแรงทำให้ เมฆหมอก บังแสงพระอาทิตย์หมด เช้าวันนี้ผมได้ ไปนั่งที่หน้าศูนย์ ผิงไฟจากต้นสนกองเดิม แล้วก็จิบกาแฟไปพลางๆ ลุงพันแกตื่นมา แกก็ซักอีก 1 “เป็ก” 555 ฟิตจริงๆ เวลา 8.00 น. ยืนตรงเคารพธงชาติครับ จากวิทยุทรานซิสเตอร์ ที่เป็นอุปกรณ์บันเทิงชิ้นเดียวที่อุทยานมีอยู่ หลังจากที่เก็บของอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว
เราก็เดินทางกันเลย ลุงพัน แกบอกว่า นำไปก่อนเลย เดี๋ยวลุงแพ็คของเอ็ง 3 คนก่อน ที่ให้ลุงพันหาบไปก็จะเป็นน้ำครับ เต้นครับ ส่วนกระเป๋า พวกเราแบกกันเองขอแนะนำว่าใครที่มา ไม่ต้อง “งก” ครับ อันนี้ขอย้ำเลย เพราะว่า คุณอาจจะเหนื่อยเป็น 2 เท่า ถ้าแบกกระเป๋าไปเอง ก่อนจะลงจากลานสน ก็ไม่ลืมที่จะถ่ายรูปเป็นที่ระลึกครับขาลงทางค่อนข้างง่ายกว่าขาขึ้นเพราะเราเริ่มชินกับเส้นทาง และไม่หนักตลอดทางก็เช่นเคยครับ เดินแล้วหยุด ถ่ายภาพ เดินไปถ่ายไป จริงๆแล้ว เรานัดกับน้าคนที่เขามาส่งเรา ไว้ตอนเที่ยงวัน เราคิดว่า เขาคงไม่รอเราแล้วล่ะเพราะว่า บ่าย 2 แล้วเรายังไม่ถึงไหนเลย เช่นเดียวกัน ขาขึ้นเราก็ใช้เวลาร่วม 6 ชม ในการเดินขึ้น ขาลงอาจจะซัก 5 ชม ผมไม่ได้จับเวลาไว้ด้วยซิ นี่เป็นเห็ด…อะไรไม่ทราบ เห็นขึ้นอยู่ทั่ว ไป เลยถ่ายเก็บไว้ เราก็เดินๆ พักๆ กันมาเรื่อยๆ เดินมาพร้อมๆ กับเจมส์กับตุ้ง ที่เขาตามเรามา แต่สุดท้ายก็ทัน ผมก็เดินคุยกับเจมส์กับตุ้งไปตลอดทาง อากาศค่อนข้างสบายครับ เพราะใกล้ถึงน้ำตกแล้วจะออกเย็นๆ ชื้นๆ และนี่แหละครับน้ำตกภูสอยดาว ที่ตอนขาขึ้นเราไม่ได้แวะถ่ายรูป และนี่เป็นศูนย์บริการของอุทยานครับ
