วันนี้หลังจากที่เข้าตัวเมืองลพบุรีมาก็เลยหาตลาดเพื่อแวะซื้อขนมของฝากติดไม้ติดมือกลับบ้าน ซึ่งได้ยินชื่อมาซักพักแล้วกับ “ตลาดต้าน้ำบ้านต้นตาล” ต้าน้ำ ก็มาจากคำว่า ท่าน้ำ ในภาษาเหนือนี่เอง เท่าที่ทราบข้อมูลเขาว่าชุมชนแห่งนี้เป็นชาวเชียงแสน จ.เชียงราย ที่อพยพย้ายถิ่นมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 1 ซึ่งชุมชนนี้ก็ยังคงขนบธรรมเนียมประเพนีแบบชาวเหนือล้านนาไว้ เมื่อเดินเข้าไปในตลาดเราจะสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายภาคเหนือ การเดินทางค่อนข้างจะหลายโค้งซักหน่อย แต่หากเรามี GPS แล้ว ที่ไหนก็ไปได้หมดครับ เดี๋ยวเส้นทางผมจะลงไว้ให้ทิ้งท้าย มาชมบรรยากาศตลาดกันก่อนเพื่อเรียกน้ำย่อย ตลอดเส้นทางที่มาก็ไม่ค่อยมีรถซักเท่าไหร่ แต่พอมาถึง “วัดต้นตาล” จะเห็นรถวิ่งเข้าออกเยอะมากครับถึงขนาดติดเลยก็ว่าได้ เนื่องจากที่นี่ไม่ค่อยมีที่ให้จอดรถเท่าไหร่ บางคนก็จอดกันริมถนนและเดินเข้ามา ถ้าจอดรถด้านใน มีพื้นที่จอดได้ประมาณ 30 คัน ค่าจอดคันละ 20 บาทครับ หลังจากรีบหนีความร้อนจากด้านหน้าตลาด แล้วเดินตรงเข้ามาถึงใจกลางตลาดเราจะเจอจุดนัดพบที่เป็นต้นก้ามปูใหญ่ แผ่กิ่งก้านสาขาออกไปทำให้ตรงนี้ร่มและเย็นมากๆ ป้ายต้นรับในตลาดเขียนเป็นสะเนียงล้านนาว่า “เจินแอ่วกาดต้าน้ำโบราณบ้านต้นต๋าน” ก็คือเชิญมาเที่ยวตลาดน้ำโบราณบ้านต้นตาล นั่นเอง ภายในตลาดก็จะมีซอยเล็กๆ ให้เดินเพื่อเลือกซื้อของกินของฝาก สินค้าส่วนใหญ่จะเป็นอาหาร พวกผักพื้นบ้าน ขนมหวาน น้ำสมุนไพร โดยทางตลาดเขาได้ทำแพไว้สำหรับนักท่องเที่ยวที่ต้องการนำอาหารลงไปทาน หรือ ไปนั่งพักเหนื่อยได้ที่นี่ ข้างๆแพจะมีลานเวทีสำหรับการแสดงรำ ที่ทางตลาดจัดขึ้น อาหารเยอะมากๆ ที่นี่ถ้าทำสถานที่สำหรับรับประทานอาหารกลางวันดีๆ มีมุมสำหรับนั่งทานอาหารผมว่าจะดีไม่น้อย เพราะเท่าที่เดินวนๆ […]

เมื่อเดือนที่แล้วผมได้กลับไปที่ตลาดสามชุก ที่ จ.สุพรรณบุรี อีกครั้ง ซึ่งก็ไปไม่บ่อยนัก แต่ก็หลายครั้งแล้ว ซึ่งครั้งล่าสุดนี้ผมได้เห็นการพัฒนาที่เกิน ขอใช้คำว่าเกินนะครับ เพราะบรรยากาศต่างกับครั้งแรกที่ผมไปมากๆ มันไม่ใช่ตลาดเก่าแก่ และเงียบสงบอีกต่อไปแล้ว เพราะมันคึกคักมาก ผู้คนจากทุกสารทิศ หลั่งไหลมารวมกันที่นี่ จนแน่นขนัด ร้านค่าต่างๆ ก็แต่งร้านใหม่ มีสินค้าใหม่ๆ พูดง่ายๆคือ สินค้าทั่วๆไป หรือของที่ทำมาขายเป็นพิเศษ เริ่มมากขึ้น ของกินเยอะขึ้น ทำให้ตลาดขนาด 4 บล็อค แออัดไปทันที มีร้านค้าจร ที่มาวางขายสินค้าอยู่เ็ต็มไปหมด ในวันเสาร์อาิทิตย์เราจะเห็น “ลูกสาว” ของบรรดาร้านค้า มาช่วยขายของด้วย ซึ่งก็ช่วยเรียกสายตาจากหนุ่มๆ ได้เยอะเลยครับ ที่คิดแบบนี้เพราะสังเกตุจากหลายๆร้าน อาจจะเป็นเทคนิคการขายก็ได้ อันนี้ผมไม่ทราบเหตุผลจริงๆ เพราะไม่กล้าถาม ^^;

ตลาดลาดชะโดก่อตั้งมาเป็นเวลากว่า 100 ปี โดยพัฒนามาจากตลาดน้ำ เดิมชุมชนชาวจีนสร้างเรือนแพทรงไทยค้าขายสองฝั่งคลอง เกิดเป็นรูปแบบตลาดน้ำ ต่อมาได้ใช้พื้นที่ริมน้ำซึ่งเป็นของวัดลาดชะโด สร้างตลาดไม้ใต้ถุนสูงพ้นน้ำเพื่อค้าขาย แล้วขยายเข้าไปสูงฝั่งเรื่อยๆ จำนวนเกือบร้อยคูหา ในอดีตมีความเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างมาก